Życie i twórczość
Wojciecha Bogusławskiego
(proszę wybrać poniższy slajd)
Wojciech Bogusławski urodził się 9 kwietnia 1757 roku w Glinnie pod Poznaniem. Był synem Leopolda, rejenta ziemskiego i Anny z Linowskich. Kształcił się w konwikcie pijarskim w Warszawie, gdzie zetknął się z czołowym wówczas w Polsce teatrem szkolnym. Następnie dla nabrania ogłady i nabycia dobrych manier przebywał na dworze biskupa krakowskiego, Kajetana Sołtyka. Tam uczestniczył w przedstawieniach amatorskiego teatru dworskiego. Potem służył w gwardii narodowej. Wbrew jednak woli ojca od roku 1778 związał się na stałe z teatrem.
Najbardziej ceniony jako aktor, najważniejsze jednak zasługi posiada w organizowaniu życia teatralnego w kraju. Przez okres 30 lat, pełniąc funkcję dyrektora teatru w Warszawie (1783-1785, 1790-1794, 1799-1814), Wilnie (1785-1789) i we Lwowie (1795-1799), powołał do życia scenę polską w kilku ośrodkach i utrwalił jej byt, walcząc z konkurencją cudzoziemskich zespołów teatralnych.
W trosce o atrakcyjny repertuar w języku polskim, po utracie przez kraj niepodległości, „ojciec sceny narodowej” napisał ok.80 utworów. W większości były to przekłady i przeróbki z literatury powszechnej. Największą popularność zdobyła opera komiczna „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” (1794) z muzyką Jana Stefaniego (1746-1829). Spośród innych na uwagę zasługują: „Henryk VI na łowach” (1792) – pierwsza polska komedia historyczna, napisana prozą oraz komedia satyryczna „Spazmy modne, czyli tegowieczne małżeństwo” (1797). Wprowadził on na scenę polską Szekspira. „Hamleta” sam przełożył z adaptacji niemieckiej (1798).
Wojciech Bogusławski wywarł duży wpływ na rozwój sztuki aktorskiej. W 1811 roku założył w Warszawie pierwszą polską szkołę dramatyczną. Następnie wydał podręcznik gry aktorskiej „Dramaturgia” w dwóch częściach: I – „Nauka sztuki scenicznej”,
II – „Mimika”. Swój dorobek pisarski zawarł w 12 tomach „Dzieł dramatycznych”, wśród których znalazł się jego pamiętnik „Dzieje Teatru Narodowego”. Po raz ostatni artysta ukazał się na scenie 20 listopada 1827 roku. Zmarł w Warszawie 23 lipca 1829 roku. Pochowany został na Powązkach. (…)